Projekty

Sięgając do wieku XVII napotykamy na kopalnie wzorców angielskich założeń ogrodowych.    Cała ich istota zamykała się w upodobnieniu ogrodu do krajobrazu naturalnego. Do ich głównych wyznaczników zalicza się:

• piękno przyrodniczych form naturalnych,
• nieregularne zgrupowania drzew i krzewów, klomby i gaje,
• drzewa w  swojej  naturalnej formie
• obecność dużych trawników i łąk,
• tworzenie i podkreślanie nierówności terenu,
• wykorzystanie naturalnych źródeł, rzek i jezior o nieregularnych zarysach,
• plan ogrodu  nieregularny, swobodny i asymetryczny,
• tajemnicze i „dzikie” zakątki
• rzeźby ustawiane nieprzypadkowo i często osadzane bezpośrednio na ziemi, bez cokołu,

Dziś żyjemy we własnych „zielonych azylach” o kształtach zamkniętych w geometrycznych ramach ogrodzenia. Nasza przestrzeń obcowania z naturą zamknęła się   w prywatnych posesjach gdzie sąsiad nie zajrzy zza zwartego żywopłotu… I jeśli choć trochę chcemy zbliżyć się do świata tajemniczego i jakże fascynującego – dajmy się ponieść fantazji i stwórzmy choć namiastkę dawnych malowniczych założeń! Szczególnego charakteru naszemu ogrodowi nada obecność takich elementów jak:

• bylinowe, nieregularne rabaty,
• duże zdobione donice, wazony,
• zmurszałe rzeźby (szybciej „zmurszeją”, jeśli posmarujemy je mlekiem – tak! To nie pomyłka!),
• różane zakątki,
• duży trawnik, łąka kwietna,
• szczątki „ruin”,
• skupiska „dzikich” krzaków,
• mury a w nich okna widokowe (wyłom lub ukształtowany prześwit),
• tajemnicze zakątki ze strumykiem bądź małym oczkiem/stawem.

Całość kompozycji niech zamyka się w krzywiznach – drogi, ścieżki i linie nasadzeń. Zbędne są tutaj strzyżone „pod igłę” formy drzew i krzewów iglastych na korzyść liściastych nasadzeń pozostawionych w swoim „ładzie-nieładzie”. Nie zapominajmy też o nastroju- tworzą go wszystkie zmysły – wzrok, słuch, smak, zapach i dotyk. W ogrodzie angielskim nasz wzrok zostanie uwiedziony niespokojnymi poszukiwaniami zakątka, którego wycinek chowa się gdzieś pomiędzy drzewami, a który zaprasza nas do siebie obiecując dawkę przyjemnych doznań. Nasz słuch ugłaszczą świergoty ptaków gdzieś spomiędzy konarów, a czasem też niespokojne buszowanie jeża pośród opadłych liści. Pełnią naszych doznań zapachowych niech będzie woń kwiatów unosząca się w lipcowym ciepłym powietrzu.

Poza miastem, w bliskim sąsiedztwie pól i lasów pięknie komponują się ogródki, w których rosną swojskie, znane od pokoleń gatunki roślin. Malownicze i kolorowe – stanowią z otaczającym krajobrazem harmonijną całość. To nieprawda, że ogrody takie nadają się jedynie do wiejskiej okolicy. Równie dobrze wyglądają na obrzeżu miasta, gdzie pełne kwiatów mogą być prawdziwymi rodzynkami w trawnikowo – iglakowej przestrzeni.
Ogród wiejski charakteryzuje się swojskim, swobodnym klimatem. Ogrody urządzone w  tym stylu  najczęściej otoczone są drewnianym płotem lub ogrodzeniem z surowego kamienia, co podkreśla ich naturalny charakter. Ogród wiejski łączy się ściśle z otaczającym krajobrazem. Efekt ten osiąga się przez rośliny, które powinny być niezbyt wyszukane lecz popularne, spotykane „za płotem” i przede wszystkim te ulubione przez gospodarzy. W wiejskich ogrodach aż kipi od barwnych i pachnących rabat kwiatowych. Ogrody takie mają w nas wzbudzić tęsknotę za dawnymi czasami, miejscami, które widzieliśmy. Ogrody, w których człowiek ma się cieszyć urokami pejzażu wiejskiego, prostotą życia na łonie przyrody. W ogrodach wiejskich z elementami sentymentalnych nie można pomyśleć o elementach skalnych. Nie da się z niczym porównać radości oglądania roślin w wiosennej krasie, gdy od skalniaków aż bije blask roślin. Kamienie różnego rodzaju połączone są z miniaturowymi roślinami skalnymi tworzą element podnoszący walory naszego ogrodu. Dodatkowo szemrząca woda spływająca z kamieni wprawi nas w stan wyciszenia.

Historia ogrodów formalnych (geometrycznych) sięga osiemnastowiecznej Francji. Główną cechą tego typu ogrodu jest geometryczne rozplanowanie wszystkich jego elementów. Rabaty i ścieżki układają się w prostokąty lub kwadraty, wszystkie nasadzenia są symetryczne. W ogrodach formalnych istotną rolę odgrywają właściwie dobrane elementy małej architektury oraz detale (sadzawki, fontanny, tarasy, schodki), nadające całości założenia właściwy charakter. Nawierzchnia ścieżek, najlepiej utwardzona, powinna mieć wyraźne zarysy i odcinać się od otaczającej zieleni. Decydując się na ogród formalny należy zachować umiar w kolorystyce roślin, w których kompozycjach powinny przeważać różne odcienie zieloni, złota, bieli i kolorów pastelowych. Rośliny należy sortować według ich wielkości. Nieodzownym typem roślin w ogrodach geometrycznych są wszelkiego rodzaju żywopłoty (np. cisu lub bukszpanu), często i starannie przycinane w celu nadania im odpowiedniej formy. Właściwe utrzymanie ogrodu formalnego wymaga od właściciela systematycznej pielęgnacji, której efekt jednak wynagradza poświęcony czas. Zaletą tego typu ogrodu jest jego uniwersalność. Doskonale prezentuje się on zarówno na dużych posesjach, jak i niewielkich, kilkuarowych działkach

Ogród japoński ma naśladować przyrodę, nie starając się jej podbić ani zniszczyć. Należy go tak pielęgnować, aby jak najstaranniej ukryć działania człowieka. Ideałem dla japońskich ogrodników jest odpoczynek wśród dzikiej przyrody. Jeden z tekstów dotyczących urządzania ogrodów japońskich (XI w.) mówi: ucz się od natury, lecz jej nie kopiuj.
Istnieje kilka rodzajów ogrodów japońskich, ale wszystkie cechuje harmonia, prostota, asymetria i elegancja. Dwa podstawowe style ogrodów to TSUKIYAMA z małymi pagórkami, kamieniami symbolizującymi góry, stawami naśladującymi morza i jeziora oraz KARESANSUI – styl suchego ogrodu ze żwirem przedstawiającym wodę, głazami wyobrażającymi wyspy i grabionym piaskiem imitującym uderzające w nie fale. Niezbędnym elementem w klasycznym ogrodzie japońskim to woda – wnosi do ogrodu życie, ruch. Czasem bywa zastąpiona nieregularną plamą jasnego żwiru. Konieczny jest także kamień – symbolizuje niezmienność i trwałość przyrody. Głazy użyte do dekoracji ogrodu powinny mieć naturalną formę, taki sam kolor i fakturę. W roślinności dominuje kolor zielony. Kwiaty zastosowane są tylko jako pojedynczy akcent. Najczęściej używane rośliny to: azalie japońskie, klony palmowe, magnolie i wiśnie oraz peonie. W japońskim ogrodzie znajdziemy także kamienne latarnie i ścieżki ułożone z pojedynczych płaskich kamieni.

Sztuka zakładania ogrodów wodnych znana była już od starożytności. Najstarsze zapiski
z uwzględnieniem elementów wodnych pochodzą z III tysiąclecie p.n.e. Były to ogrody w świątyniach Babilonii oraz ogrody Nabuchodonozora II. Przez tysiąclecia woda w ogrodzie odgrywała istotny element kształtowania przestrzeni krajobrazowej. W zależności od pożądanego efektu końcowego może ona stanowić element dynamiczny, bądź wprowadzać harmonię i równowagę. Zawsze jednak element wodny będzie wiązał się z tajemniczością i powrotem do natury.

Tworzenie ogrodów wodnych wymaga dużo więcej pracy niż tych klasycznych, jednak ich efekt końcowy jest dużo bardziej satysfakcjonujący. Elementy wodne możemy ulokować na każdej, nawet niewielkiej powierzchni. Jeśli dysponujemy małym metrażem dookoła domu możemy zaaranżować fontannę na tarasie czy werandzie. Szum pluskającej wody wprowadzi nas w spokojny nastrój każdego popołudnia. Jeżeli natomiast posiadamy większy areał możemy pozwolić sobie na założenie oczka wodnego, kaskady lub stawu. Dzięki wprowadzeniu wody do ogrodu będziemy mogli cieszyć się kontaktem z naturą nie wyjeżdżając z najbliższego otoczenia domu.

Woda dodatkowo urozmaici ekosystemy flory i fauny. Przy zakładaniu ogrodów wodnych ważny jest odpowiedni dobór gatunkowy roślin. Odgrywają one istotne znaczenie w równowadze biologicznej zbiornika jak i wpływają na czystość wody. W przypadku niewielkich oczek wodnych około 2/3 powierzchni powinny zajmować rośliny, z czego 1/3 to rośliny podwodne takie jak rdestnica kędzierzawa czy moczarka kanadyjska. Nie wpływają one znacząco na wygląd akwenu, ale dają  schronienie dla narybku i poprawiają natlenienie wody. Nie należy również zapominać o strefie bagiennej, która nada naturalny wygląd naszemu zbiornikowi. Tutaj odpowiednie będą niezapominajka błotna czy kaczeniec wodny. Całość akwenu przepięknie oprawi pałka wodna czy kosaciec żółty. Wilgotny mikroklimat będzie również sprzyjał bytowaniu ważek. Pozwoli nam to osiągnąć w pełni naturalny wygląd ogrodu.

Nowoczesny styl architektury miejskiej powoli wkrada się do naszych ogrodów, stając się naturalnym przedłużeniem jasnych i prostych wnętrz. Tarasy i ogrody oparte na geometrycznych formach i jednolitej kolorystyce, powtarzają materiały wykorzystane w domu czy mieszkaniu. Stworzenie takiego nowoczesnego zielonego zakątka nie jest prostym zadaniem, ale wyposażeni w odpowiednie narzędzia i cenne wskazówki możemy mu podołać.
Taras w nowoczesnym stylu to najlepsze rozwiązanie dla zapracowanych mieszkańców wielkich miast, ponieważ tak zaprojektowana przestrzeń jest łatwa w utrzymaniu. Głównym założeniem w jej przypadku jest „im mniej, tym lepiej”, co w praktyce oznacza jednolitą kolorystykę, stosunkowo małą ilość roślin, ograniczenie się do maksymalnie dwóch powtarzalnych kształtów geometrycznych i konsekwencję w doborze materiałów.

Przeważnie zdarza się, że teren wokół świeżo wybudowanego domu jest terenem otwartym, który w dowolny sposób możemy zacząć planować jeszcze w trakcie  budowy. Jednak co zrobić w momencie gdy wprowadzamy się do domu, który otacza zalesiona działka? Wycinka drzew niesie za sobą dodatkowe, i  wcale niemałe koszty, a na dodatek nie wszędzie możemy dostać na taki zabieg pozwolenie.
Planując ogród umiejscowiony pośród drzew ,takich jak choćby popularne 
w naszym kraju sosny, skupmy się na wydobyciu ich naturalnego piękna. W takim przypadku kształt i ogólny charakter wytyczy nam sama natura. My będziemy musieli ją jedynie trochę dopasować do własnych upodobań i wizji.
Skoro jednak, czy to z dzieła przypadku , czy też naszego świadomego wyboru, wybraliśmy otoczenie leśne, nie starajmy na siłę zrobić tam ogrodu angielskiego czy też formalnego.
W takim miejscu najlepiej będą się czuły rośliny iglaste lub też charakterystyczne dla leśnego podszytu krzewy. Między innymi mogą to być różaneczniki, zimozielone azalie, maliny. Dobrym wyborem będzie też posadzenie konwalii lub innych cienioznośnych bylin , dla których leśne, cieniste  otoczenie będzie idealnym miejscem na rozwój.

Dla wzbogacenia kolorystyki proponujemy zainwestować w rośliny sezonowe, które swoją szeroką paletą barw rozjaśnią i ożywią zieleń iglaków. Dobrym wyborem będą begonie czy niecierpki, dla których zacieniony ogród to nie problem. Będą prezentować się one wspaniale i wniosą do naszego ogrodu szeroką paletę miłych dla oka kolorów. Ustawiając pozostałe rośliny jednoroczne w donicach  ,  w miejscach bardziej nasłonecznionych, jeszcze bardziej podniesiemy walory estetyczne ogrodu.

Ogród śródziemnomorski świetnie nadaje się do zagospodarowania małych działek, gdyż wyraźnie powiększa optycznie ich przestrzeń. Można go założyć praktycznie w każdych warunkach. Pielęgnacja tego typu ogrodu jest stosunkowo prosta i nie wymaga wiele czasu.
Najbardziej charakterystyczną cechą ogrodów w stylu śródziemnomorskim są pnące rośliny, rozpięte na siatce, kratkach i pergolach. Nawierzchnię najczęściej wykłada się płaskimi płytami z piaskowca o naturalnej formie. Istotnym elementem ogrodu są także różne gatunki ziół, takie jak np. bazylia i mięta. Ogród śródziemnomorski wymaga częstego podlewania, systematycznego nawożenia i usuwania suchych kwiatostanów. Najbardziej pasującymi elementami małej architektury są wszystkie elementy drewniane – altany, skrzynki na zioła, terakotowe donice, które harmonizują z roślinnością i przywołują klimat Grecji, Hiszpanii czy południa Włoch.